Vandaag een verhaal van Julia.
Dit jaar heb ik verschillende taken bij StudiePro. Ik geef bijlessen Nederlands en wiskunde, sta soms in de huiswerkbegeleiding of huiswerkklas en werk daarnaast aan het vernieuwen van de cursus Leren Leren.
Deze week viel ik een keer in bij de huiswerkklas. Hier was ik al eerder geweest dus een aantal leerlingen kende ik al, waaronder Zoë. Ze kwam als eerste de huiswerkklas binnen en begon gelijk enthousiast te vertellen over haar dag. Ik sta er altijd voor open om even te praten voordat we beginnen, maar daarna was het toch echt tijd om aan de slag te gaan.
Zoë opende haar SOM om te kijken wat voor huiswerk ze moest maken voor morgen en haar stemming sloeg gelijk om. “Mevrouw, ik heb echt absoluut geen zin in om een tekst te gaan lezen én samen te vatten”. Ik ben naast haar gaan zitten, heb met haar de tekst meegelezen en daarna hebben we samen over het onderwerp gepraat. Ik merkte dat ze hierdoor de tekst beter begreep en het vervolgens kort in haar eigen woorden kon samenvatten.
Het huiswerk was keurig op tijd af en voordat ze vertrok vroeg ze me nog: “Mag ik een koekje pakken voor onderweg?”. Dat mocht, want ze had hard gewerkt en hard werken mag beloond worden. Zoë verliet het lokaal met een glimlach op haar gezicht: “Bedankt voor uw hulp, mevrouw”. En dat is waar je het voor doet.
