Vandaag een verhaal van Saphira.
Saphira woont sinds kort samen met haar vriend in Middelburg.
Ze is bij ons binnen gekomen als stagiair aan onze oude locatie te Goes en inmiddels begeleidt ze al een jaar zelfstandig leerlingen op het Ostrea Lyceum, daarnaast is zij veel bezig met de marketing.
Naast werk is Saphira altijd te vinden met een Nintendo Switch in haar handen, Animal Crossing moet immers dagelijks bijgehouden worden.
Het is het begin van een nieuw schooljaar en ik vind het best even spannend. Ik zal er na al die weken vakantie even in moeten komen en wat als de leerlingen mij niet eens meer herkennen? Ondanks de zenuwen stap ik zelfverzekerd en enthousiast de school binnen. We gaan er weer tegen aan.
Terwijl ik naar het lokaal loop hoor ik al een leerling uit de verte roepen; ‘’Mevrouw!!! Ik ben zo blij dat u er weer bent, ik dacht dat we misschien een andere studiecoach kregen… Gelukkig maar!’’ roept ze. Ik geef haar zoals altijd een boks en loop naar het lokaal.
Even later gaat de bel en de leerlingen stromen binnen. Ze roepen van alles en nog wat: ‘’Ik heb deze zomer een vriendinnetje gekregen’’ en nog een heleboel meer wat ik hier niet kan delen.
Ik heb vaak het idee dat ik zoveel meer ben dan een studiecoach. Ik ben echt een kameraad, iemand die ze vertrouwen. Ik krijg de gekste verhalen te horen die docenten gewoonlijk niet te horen krijgen. Ik zelf vind dit heel fijn. Soms moet er iets van hun schouders af voordat ze kunnen beginnen aan het huiswerk. Na even 10 minuutjes te kletsen zijn we aan de slag gegaan.
Toen iedereen klaar was met zijn huiswerk en alles was gecontroleerd sloot ik het lokaal af. Toen ik de deur op slot deed kwam er nog een docent naar mij toe gestapt. ‘’Gelukkig ben je er weer, de leerlingen hebben jou echt nodig’’ zei ze nog.
